İçki, israfın en büyüğü, iflasın en korkuncu, millîye ferdî ahlâkımızı felce uğratan musibetlerin en amansız kaynağıdır.

Günah ve kötülükler doğuran bu kaynak kurutulmadıkça cinayetlerin, kazaların, şehvanî duyguların, içtimaî hastalıkların, millet hayatındaki maddî ve manevî tahribatın önüne geçilemez.

İçki ve uyuşturucu madde alışkanlığının devletleri çökerttiği, en büyük milletleri yok ettiği bilinen bir gerçektir.

İçki ve uyuşturucu maddeler dinimizce kesin olarak haram kılınmış, bu alışkanlıklar büyük günahlardan sayılmıştır. Kâinata hayat veren Allah (c.c.)'ın yasakladığı her hangi bir şeyin faydalı ve hayırlı ola bileceği düşünülemez. Allah (c.c.)'ın sevgili Peygamber (S.A.V.)'i: »İçki kötülüklerin anasıdır» buyurmuşsa artık o zillete tahammül edip içki içmek, kendisine müslümandır dediğimiz insana yakışmaz.

İçki, yedi başlı bir canavar azgınlığıyla ruhlarımıza kezzap dökmekte, akla hayale gelmedik felâketler doğurmakta, evleri, yuvaları ve yurtları viran etmektedir. Her gün yüzlercesine şahit olduğumuz aile dramlarının baş oyuncusu içki şişeleri, içki masaları, meyhaneler ve o meyhanelerde güya dertlerini unutmak, güya neşelenmek için ellerinden kadehleri düşürmeyen, beyinleri, yürekleri pörsümüş bir takım zavallılardır.
İçki içmek Allah'a isyan etmektir. Bu ise, insan için en büyük felâkettir. Bu korkunç akibete uğramak istemeyenler kötü alışkanlıklarını terketmeye, müptela oldukları fuhşiyatın kucağından ayrılmaya mecburdurlar.