Cezayir'in istilâsından yüz sene geçtikten sonra bir Fransız hâkimi Cezayir'de şunları söylüyor: "Kur'ân'ı aralarından kaldırmalıyız. Müslümanlar'ı yenebilmemiz için Arapça'yı yasaklayıp, söküp atmalıyız!" (el-Menâr, 09.11.1926)

Bu ve buna benzer mesajlar, Fransa'da garip uygulamalara sebep oldu. Cezayirli gençlerin kalbinden Kur'ân'ı ve onun tesirlerini kaldırmak için çalışmalara başladılar. Bunlardan birisi şöyle cereyan etti:

Cezayir'den on Müslüman genç kızı alarak Fransa'ya getirdiler. Fransız okullarına kaydettiler. Fransız elbiseleri giydirdiler. Fransızca'yı öğretip kültürlerini de iyice telkin ettiler. Artık kızlar, tam Fransız'a benzemişlerdi. Aradan onbir sene geçtikten sonra Müslüman kızların, her şeyleriyle Fransızlaştıklarını göstermek için bir tören düzenlediler. Törene; bakanlar, gazeteciler, mütefekkirler, bu politikadan yana olan yabancı diplomatlar da çağrıldı. Ancak, törenin daha başında dâvetliler, hiç beklemedikleri bir süpriz ile karşılaştılar. Çünkü gözler tam sahneye çevrilip, heyecanlı bir sessizlik ortalığı kapladığı zaman Fransızlaştıkları söylenen Cezayirli kızlar, birden salona kendi İslâmî kıyâfetleriyle girivermişlerdi. Fransız gazeteciler gürültüyle ayağa kalkıp bağrışmaya başladılar:

"- Yüz yirmisekiz senedir Fransa Cezayir'de ne yaptı öyle ise?"
Fransa'nın müstemlekeler bakanı ayağa kalkıp çaresizlik içinde şu cevabı veriyordu:

"-Kur'ân, Fransa'dan kuvvetli ise ben ne yapayım?" ( 6 Kânûnuevvel 1962 tarihli, 7780 sayılı el-Eyyâm gazetesinden naklen, Sur dergisi/ Ağustos 1995)

Fazilet Takvimi